بررسی مقامات عرفانی در اشعار شهریار با تأکید بر اخلاق، اصول، وادیها

یکی از مهم ترین بخش های عرفان عملی، توجه به اخلاقیاتو متخلق شدن به آن ها است، که از آن جمله است اخلاق های پسندیده-ای چون صبر، رضا، حیا، تواضع و... . سالک راه خدا پس از کسب این فضایل اخلاقی، به مراتب بالاتری از عرفان راه پیدا می کند و پای در منزل اصول می نهد تا به مقامات بلند آن دست یابد. مقاماتی چون یقین، انس، فقر و غنا و... . البته نیل به این اخلاقیات و اصول، نیازمند کوشش ها و مجاهدت های فراوان از طرف سالک است که صد البته با جذبه هایی از طرف حق همراه شده، سالک را در مسیر عرفان بالا می برندودرادامهراه، او را به وادی هایی همچون علم، حکمت، بصیرت و الهام رهنمون می شوند. در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی، به بررسی پاره ای از این اخلاقیات و اصول و وادی ها در اشعار شهریار پرداخته می شود، تا جنبه های عرفانی این اشعار برای مخاطب بازکاوی شود.

Keywords:

شهریار , مقام عرفانی , اخلاق , اصول , وادی