مریم یوسفی پور - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، واحد گرگان،دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران
سیده کبری خداپرست شریفی - کارشناس ارشد علوم قرآن و حدیث،واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
کبری نودهی - هیات علمی گروه زبان و ادبیات فارسی،واحدگرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران
سیده زهرا حسینی جبلی - دانشجوی دکتری علوم و قرآن و حدیث، واحدگرگان،دانشگاه آزاد اسلامی،گرگان،ایران

انسان با تمام آرزوها و تفکراتش سعی دارد به کمالی مطلوب راه یابد. راه ها با اهدافی متفاوت طی می شود تا آرزوهای متفاوت تحقق یابد. سفر، جهت جستن یا گریختن؛ همواره در زندگی انسان ها در جریان بوده و هست. آدمی هر جا که سکنی می گزیند به دلیلی، باز راه رفتن آغاز کرده و سیر می کند. سفر با انواع و اهداف متفاوتش از دو منظرگاه رهین این مقاله گشته.دریچه ای حماسی با تلالو نورانی انوار قرآن قرین گشته. این پژوهش با روش کتابخانه ای و تحلیل محتوایی تدوین گشته و هدف از آن معرفی انواع سفر در شاهنامه– با تکیه بر بخش اسطوره ای و حماسی- و بیان مشابهت های این گونه سفرها در قرآن کریم است. قدر مسلم آنچه در خلال سفرهای شاهنامه رخ داده بی شباهت به سیر وسفرهای قرآنی نیست به ویژه در بخش انگیزه ها که این نظریه را قوت می بخشد که گویی در تدوین و سرایش این داستان ها فردوسی اگرچه به متن اصلی وفادار است اما از تاثیر کلام وحی نیز برکنار نیست. به بیان دیگر٬ وجوه تشابه داستان های قرآن و شاهنامه در مورد سفر در عین حال که شگفت انگیز است٬ در خور تعمق و تامل نیز هست. با تفحصی در مطالب نوآوری شیوه و قالب آن عیان می گردد.

سفر، مسافر، قرآن، شاهنامه فردوسی