محمد حق شناس - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته انرژی و معماری دانشگاه تهران
علی نصیری - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته معماری دانشگاه تهران

سالیان درازی است که درختان در زمین کاشته می شوند و پس از رشد ، به عنوان مصالح ساختمانی مورد استفاده قرار می گیرند ؛ اما به پتانسیل دریا در تولید مصالح بی توجهی شده است. در بدن صدفها آنزیمهایی وجود دارد که ایجاد بار الکتریکی می کند. آنها با استفاده از این بار ، آب دریا را الکترولیز کرده و پوسته خود را با استفاده از املاح آن شکل می دهند . این فرآیند به صورت مصنوعی نیز امکان پذیر است و ماده حاصله دارای مقاومت قابل توجهی است (دو تا چند برابر مقاومت بتن معمولی ). در این مقاله با شرح و معرفی مراحل تولید این نوع مصالح (سیمنت-seament) ، بررسی تطبیقی ای انجام گرفته که طی آن هزینه ها ، میزان مصرف انرژی در فرآیند تولید و شاخصه های مقاومتی ، قابلیت بازیافت و محدودیت های بهره برداری "سیمنت" در پروژه های کوچک منازل مسکونی ( بخصوص در سواحل کشور ) بهترین گزینه در دسترس است.

سیمنت ، تکنولوژی بیوراک ، مصالح تجدید پذیر ، مصرف انرژی ، الکترولیز آب دریا ، تشکیل صدف