ریخت شناسی چهار قصه از قصه های صمد بهرنگی با تکیه بر الگوی روایی ولادیمیر پراپ

در روایت شناسی نیز همانند مقوله زبان، نخستین نظریه های روایت شناسی از میان فرمالیست های روسیه سر برآوردند. عمده تلاش روایت شناسان تنظیم یک ساختار روایتی جهانی است که به وسیله آن هم بتوان به ساختار و روایت قصه های عامیانه پرداخت و هم ساختار روایتی داستان های پیچیده همچونرمان های پست مدرن را بررسی کرد. ریخت شناسی قصه های عامیانه در سال 1928م. توسط فرمالیست روسی ولادیمیر پراپ روسی آغاز شد. وی اساس کارش را بر پایه اعمال شخصیت های قصه نهاد و عملا، ساختار صد قصه از قصه های روسی را مورد تحلیل و بررسی قرار داد. از آنجایی که این نظریات جهان شمول بوده و با اندک تعدیلی در مورد قصه و داستان های دیگر کشورها نیز قابل تعمیم است، نگارنده سعی می کند که با تمسک به این الگوی پیشنهادی روایی، ساختار چند قصه عامیانه ایران را بیابد. در این مسیر نگارنده نخست نظریه ریخت شناسی ولادیمیر پراپ را توضیح داده است، سپس با تمسک به الگوی روایی پیشنهادی، قصه های کوراوغلو و کچل حمزه، افسانه محبت، دلی دومرول و تلخون بررسی کرده است. در تحقیق انجام شده، تعداد اعمال به دست آمده به اندازه ای است که به صراحت می توان گفت قصه-های مذکور با الگوی روایی پراپ مطابقت می کند

Keywords:

ریخت شناسی , کارکرد , شخصیت , ولادیمیر پراپ و صمد بهرنگی