فردوس حاجیان پاشا کلایی - استادیاردپارتمان نمایش، دانشکده هنر و معماری،دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی، ایران
آتوسا سادات قاضی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده هنر و معماری ،دانشگاه آزاد تهران مرکزی، ایران
جواد علیمحمدی اردکانی - استادیار دپارتمان نقاشی، دانشگاه علم و هنر، تهران، ایران

ادبیات و نگارگری ایرانی همواره همراه و ملازم یکدیگر بوده اند.این دو گونه ی بیان هنری در این مقاله از منظر نگاه سنت گرایان و فلسفه ی حکمت خرد جاویدان مورد مدائقه و بررسی قرار گرفته اند تا به روشن شدن این امر که هنر نگارگری ایرانی با استفاد هاز ظرفیت های معنای ادبیات چگونه توانسته است در زمره ی عالی ترین و شاخص ترین نمونه های تجلی امر قدسی در هنر مورد توجه قرار گیرد،کمک کند.این مقاله با شناخت و تبین اصول هنر سنتی و قدسی این اصول را در ادبیات و نگارگری ایرانی پی می گیرد.نتیجه ی حاصل از این تحقیق آنکه نگارگری ایرانی با تکیه بر جهان رمزی و استعاری ادبیات پارسی به خلق گونه ی تصویری از عالم مثل دست پیدا میکند که بر اساس آرا سنت گرایان تمامی شاخصه های یک هنر قدسی را که سبب تعالی روح آدمی میشود را داراست.

نگارگری ایرانی، ادبیات، ترکیب بندی، هنر قدسی