نگاهی به دو زبانگی شعر صیدی (شاعر هورامی)(فارسی و هورامی)

ملا سلیمان، شاعر ملمع گوی کم شناخته، به اقرب احتمال در سال 1199هجری قمری دیده بر جهان گشود. زادگاه او، هورامان (اورامان) از توابع کردستان است. تخلص او به گواهی اشعارش صیدی می باشد. در دیوان اشعار صیدی، از نظر زبان سرودن، چهار نوع شعر به چشم می‎خورد: هورامی کهن، هورامی جدید، فارسی و ملمعاتی به زبان‎های عربی، هورامی و فارسی. از نظر سبک سرودن اشعار نیز می‎توان اشعار وی را به دو گروه اصلی 1. مثنویات ده هجایی (که اکثراً به زبان هورامی جدید سروده شده‎اند) و 2. غزلیات (شامل غزلیاتی به هورامی کهن ، فارسی و ملمعات) تقسیم کرد. این مقاله می‎کوشد ابتدا به معرفی این شاعر چیره دست هورامی بپردازند، با تأکید بر این نکته که نگارندگان با به دست آوردن نسخه‎ای جدید، در پی آنند تا به یکی از زوایای تاریک شخصیت صیدی پاسخ دهند. سپس با بررسی دیوان اشعار، اشعار او را در سه دسته: عارفانه، عاشقانه و توصیف طبیعت تقسیم کنند و در پایان، تاثیر پذیری صیدی را از شاعران فارسی گوی در سرودن اشعار ملمع و فارسی نشان دهند

Keywords:

صیدی , زبان هورامی , همانندی های لفظی و معنایی , ادبیات تطبیقی , اشعار فارسی , ملمع