بهینه سازی محل استقرار توربینهای بادی در یک مزرعه بادی به کمک الگوریتم ژنتیک

در این تحقیق و یک پشت توربینهای بادی تحلیل شده است . برای بررسی ویک از مدل Risoe که یک مدل نیمه تحلیلی است استفاده شده است . در این بررسی با استفاده از الگوریتمهای ژنی به عنوان ابزار مهندسی بهینه سازی ، فاصله بین توربینهای بادی در یک نیروگاه بادی بهینه شده است . به دلیل دسترسی کامل به اطلاعات آب و هوایی ، جغرافیایی ، رژیم باد و مشخصات توربینهای بادی نصب شده در نیروگاه بادی بینالود خراسان (دیزباد) ، این نیروگاه برای بهینه سازی با این روش انتخاب شده است . علت استفاده از مدل Risoe حجم و زمان محاسباتی کمتر آن نسبت به سایر مدلهای تحلیلی تر بوده است . عامل دیگر تناسب این مدل با امکانات موجود و نزدیکتر بودن نتایج آن با اندازه گیریهای واقعی بوده است . در این تحقیق بهینه سازی برای دو رژیم باد مختلف صورت گرفته است : در نمونه اول جریان باد با شدت ثابت و از یک جهت می وزد و در نمونه دوم جریان باد با شدت ثابت از هر هشت جهت جغرافیایی با فرکانس وزش یکسان می وزد . نتایج بدست آمده شامل تعداد توربین ها و فاصله بین آنها در هر نمونه ، قدرت مجموع خروجی و راندمان مزرعه در هر ساختار است .

Keywords:

ویک , توربین باد , مزارع بادی , الگوریتم