تراضی طرفین در مورد خسارت قراردادی

یکی از راه های جبران ضرر ناشی از تخلف قراردادی، تعیین صریح ضرر و زیان در هنگام انعقاد عقد و پیش از ورود خسارت، توسط طرفین است. در شرط فزونی مسئولیت قرارداد، قانون دو طرف است و کمتر اختلاف شده است. شرط محدود کنندهمسئولیت، شرطی است که مسئولیت شخص را محدود به مبلغی معین میکند و شخص فراتر از مبلغ مشروط مسئولیت پیدا نمیکند بطور کلی، تا جاییکه مخالف صریح قوانین امری و نظم عمومی و اخلاق حسنه نباشد اعتبار داشته و از نفوذ حقوقی برخوردار است. هرچند اعتبار شروط عدم مسئولیت یا محدود کننده مسئولیت و یا افزایش مسئولیت که مورد قبول قرار گرفته تابع استثنائاتی است. دلیل عمده این استثنائات این است که متعهد نباید تشویق شود به اینکه از حداقل دقت و مراقبت خودداری نموده و یا اینکه رفتاری مغایر با حسن نیت در پیش گیرد