سعید شرافتی پور - دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه گیلان دانشجوی کارشناسی عمران

امروزه در پی گسترش صنعت ساخت و ساز در کشور و به دنبال ز یانهای جانی و مالی گسترده که در اثر حوادث طبیعی همچون زلزله هر از گاهی از گوشه و کنار این سرزمین به گوش میرسد، افزایش دقت و ایمنی در تولید و سپس اجرای ساز ه های مهندسی امری ضروری میباشد. از جمله راهکارهای مناسب میتوان به دستیابی به ترکیبات جدیدی از مصالح ساخ تمانی جهت تسهیل پروژههای پیچیده به منظور افزایش ضریب اطمینان و ایمنی ساخت آنهااز طریق مکانیزه کردن امور و کاهش دخالت نیروی انسانی اشاره نمود و همچمنین به نظر میرسد که در تقلیل هزینه های مالی در طرحهای پرخرج مؤثر واقع گردد. بتن از جمله پرمصرفترین مصالح ساختمانی در دنیا شناخته میشو د.با گسترش استفاده از بتن، ویژگیهایی همچون دوام، کیفیت، تراکم و بهینه سازی آن از اهمیت ویژ ه ای برخوردار میشوند. بتن خودتراکم( SCC) بتنی بسیار سیال و روان و مخلوطی همگن است که بسیاری از مشکلات بتن معمولی نظیر جداشدگی، آب انداختن، جذب آب، نفوذپذیری و ... را مرتفع نموده و علاوه بر آن بدون نیاز به هیچ لرزاننده ی) ویبره(داخلی یا ویبره ی بدنه ی قالب، تحت اثر وزن خود متراکم میشود. این ویژگی کمک شایانی به اجرای اعضای ساختمانی با فشردگی زیاد آرماتور خواهد نمود.این بتن که برای اولین با ر توسط محققین و مهندسین ژاپنی ابداع گردید، در طول عمر 13 سال ه ی خود، تحت آزمایشهای گوناگونی قرار گرفته اس ت. بتن خود تراکم در طرح اختلاط و ساختارش تفاوت چندانی با بتن معمولی ندارد. البته موادی برای بهبود خواص آن به جهت نیل به خودتراکم شوندگی به آن افزوده می شود, خواص بتن تازه وبتن سخت شد ه ی خودتراکم بستگی زیادی به طرح اختلاط آن دار د. از آن جهت که امروزه از این بتن در پروژ ه های مهم عمرانی و در حجم وسیع استفاده میشود، مطالعه و تحقیق پیرامون بتن خودتراکم به جهت رفع نواقص ومشکلات تولید وکاربرد آن وپیشبرد نقاط قوت و تواناییش در آیندهای نه چندان دور ضرورتی آشکار و هدفی دست یافتنی است