سولماز مرادنژادسرای - دانشجوی دکتری علوم سیاسی، گرایش جامعه شناسی سیاسی، واحد علوم و تحقیقات تهران
امین فرخان - دانشجوی دکتری علوم سیاسی، گرایش جامعه شناسی سیاسی، واحد علوم و تحقیقات تهران.
مجید توسلی رکن آبادی - استادیار، هیئت علمی گروه حقوق و علوم سیاسی، علوم و تحقیقات تهران.
ابوالقاسم طاهری - استاد، هیئت علمی گروه سیاسی، علوم و تحقیقات تهران.

عامل انرژی همواره در سیاست خارجی ما حضوری برجسته داشته و آن را متأثر ساخته است. این حضور برای دورهای طولانی صرفاً در چارچوب اقتصادی قضیه تعریف شده است. به این ترتیب که حوزه انرژی از اینجهت حائز اهمیت بود که عمده درآمدهای کشور از این طریق حاصل میشد. البته اکنون نیز اینچنین است، لذا اهمیت منابع انرژی از بعد اقتصادی موجب توقف در همین جایگاه شده و عملاً برای مدتها ظرفیتهای اینمنابع انرژی مهجور باقیمانده است. آنچه در این مجال نیازمند بازنمایی است، جلوههای استراتژیک مرتبط با حوزه انرژی است که چنین مسائلی را تحت عنوان استفاده سیاسی از ابزارهای اقتصادی مطرح میکنند. ازطرفی منابع انرژی در ملاحظات سیاسی کشور همواره حضوری پررنگ و برجستهای داشتهاند، ازاینرو درآمدهای حاصل از این طریق بهعنوان موتور اقتصاد ملی، ایجاد اشتغال و سیاستهای رفاهی و بهعنوان گرداننده چرخ تولید، توسعه و پیشرفت در حوزه ملی تلقی میشدهاند. این مقاله به بررسی اهمیت انرژی نفت و گاز، به عنوان ابزارهای اقتصادی سیاست خارجی و تأثیر آن بر امنیت ملی ایران میپردازد.

انرژی- نفت- گاز- امنیت ملی