محمود خورسندی - دانشیار گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه سمنان
مسعود باوان پوری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلام آباد غرب باشگاه پژوهشگران جوان ونخبگان اسلام آباد غرب ایران
شاهرضا بیگی - مدرس دانشگاه فرهنگیان کرمانشاه
نرگس لرستانی - دانشگاه آزاد اسلامی واحدگرمسار گروه زبان و ادبیات عرب گرمسار ایران

تفسیر درلغت به معنای برگرفتن نقاب ازچهره و ظاهرکردن و تبیین معناست و دراصطلاح روشن کردن و پرده برداری ازچهره با کلامی است که براساس قانون محاوره و فرهنگ مفاهمه ایرد شده باشد و معنای آن اشکار وواضح نباشد پس لفظی که معنای آن بدیهی است ازتفسیر بی نیاز می باشد هرکسی نیز نمی تواند ایات قران را تفسیر کند بلکه تفسیر نوعی تخصص به شمار می اید و معیارهای ویژه ای دارد که برخی ازآنها عبارتند ازداشتن تخصص لازم مفسر درعلم تفسر تفسیر براساس روش تفسیری نه تفسیر به رای تفسیر با روایات صحیح و قطعی تفسیر به دونوع عقلی و نقلی تقسیم میشود و مفسر بایدانواع تفسیر را دانسته و عالم و اگاهیش نسبت به علوم مختلف زیاد باشد و درمواقع ضروری بتواند نظری جامع نسبت به ایات بدهد و درفهم معانی قران ابهام زدایی کند تا خواننده درخواندن قران دچار مشکل و ابهام نشود و معنی را بطور ساده و روشن به خواننده القا نماید درمقالهحاضر ضمن بررسی معنای تفسیر به قوانین و شرایط کلی مفسر و تفسیر پرداخته شده است

مفسر،تفسیر ،ابهام زدایی ،قرآن