نقد و بررسی ماده 39 قانون مجازات اسلامی 1392 و مغایرت آن با اصل قانونی بودن جرایم و مجازات ها

قانون مجازات اسلامی، از مجموعه قوانینی تشکیل شده است که به تبیین و تعریف جرایم پرداخته و نحوه برخورد با این جرایم را مشخص می کند یکی از بحث برانگیزترین مباحث قانون مجازات اسلامی 5931 مبتنی بر معافیتاز کیفر در ماده 93 در فصل چهارم می باشد. معافیت از کیفر برای نخستین بار در حقوق ایران، در ماده 93 قانون مجازات اسلامی مصوب 5931 مطرح شد. این امر، بدون تردید یکی از نوآوری های قانون مزبور به حسابمی آید. اما دارای اشکال قانونی اساسی و شبهه فقهی است . بحث معافیت از کیفر همواره موافقان و مخالفانی را همراه خود داشته است، برخی از حقوقدانان معافیت از کیفر را در این ماده قانونی بر خلاف اصل قانونی بودنجرایم و مجازات ها می پندارند و بیان می کنند که معنی اصل قانونی بودن جرایم و مجازاتها آن است که اگر در قانون جرمی پیشبینی نشده است و عنصر قانونی جرم وجود ندارد، دادگاه باید حکم به برائت دهد و اگر جرمی در قانون پیشبینی شده باشد، باید حکم به محکومیت صادر کند و حکم معافیت از کیفر معنایی ندارد. در مقابل برخیاز اساتید حقوق که موافق جایگاه معافیت از کیفر در ماده 93 قانون مجازات اسلامی هستند اذعان می کنند که حکم به معافیت از کیفر به معنای نبود مجرمیت نیست بلکه از جمله اهداف معافیت از کیفر اصلاح بزهکار است. باری، در این جستار تلاش شده است تا ضمن تبیین مفهوم اصل قانونی بودن جرایم و مجازات ها و شرایط اعمال معافیت از کیفر ، دلایل موافقان و مخالفان آن مورد نقد و بررسی واقع شود

Keywords:

احراز مجرمیت , قانونی بودن جرایم و مجازات ها , معافیت از کیفر