رابطه سرمایه اجتماعی با تاب آوری شهروندان در برابر زلزله

پژوهش حاضر با هدف شناخت رابطه سرمایه اجتماعی با تاب آوری شهروندان تهرانی در برابر زلزله صورت پذیرفته است. سرمایه - اجتماعی یکی از شاخصهای تاب آوری میباشد که در این پژوهش به عنوان متغیر مستقل با 4 شاخص انسجام اجتماعی، اعتماد اجتماعی، شبکه- های محلی و همکاری متقابل سنجیده شده است. روش این تحقیق پیمایشی بوده و جامعه آماری مورد مطالعه شهروندان منطقه 1 و 17 در شهر تهران در سال 1934 است که با روش نمونه گیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 196 نفر بدست آمده است. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته که متشکل از 57 گویه میباشد که روایی آن با استفاده از نظرات متخصصان بدست آمد و برای تعیین پایایی همسانی درونی آن بر روی یک نمونه 25 نفری به طور آزمایشی اجرا گردیده و محاسبه آلفای کرونباخ آن 0/83 بدست آمد . به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از آمارههای توصیفی و استنباطی از نرم افزار SPSS استفاده شده است. در آماره توصیفی، برای طبقهبندیدادههای جمعیت شناختی از نظر جنس، سن و تحصیلات مورد بررسی قرار گرفته است. در آماره استنباطی، از آزمون های همبستگی پیرسون، تجزیه و ضرایب همبستگی و ضرایب تاثیر رگرسیون استفاده شد. عمده ترین نتیجه تحقیق عبارتست از اینکه بین سرمایه اجتماعی و تاب آوری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. از میان مولفههای سرمایه اجتماعی، مولفه شبکههای محلی بیشترین همبستگی را با تاب آوری دارد.

Keywords:

اعتماد اجتماعی , انسجام اجتماعی , تاب آوری , سرمایه اجتماعی , شبکههای محلی