بررسی تطبیقی برخی از آراء بایزید بسطامی و شیخ علاء الدوله سمنانی (دوعارف خطه ی قومس)

تصوف، مکتب و آئینی است که بر اساس توجه به ساحت معنوی و درونی اسلام، نخست در قالب زهد و پرهیز، سپس در چهارچوب طریقه های صوفیه با آداب و رسومی خاص در سرزمین های مختلف جهان اسلام جلوه گر شده است. ایران زمین در طول اعصار گذشته مهد مردان طریقتی بوده که هرکدام در نیل به حقیقت و معرفت گام هایی نهادند و نشانه های برای سالکان این راه از خود به جای گذاشتند. از سرآمدان این عرصه می توان به سلطان العافرفین بایزدی بسطامی - از عرفای مکتب خراسان- و شیخ ابوالمکارم رکن الدین احمدبن محمد بن احمد بیابانکی، مشهور به شیخ علاء الدوله سمانی- از مشایخ مکتب بغداد- اشاره کرد. اینان از بزرگان عرفان ایران زمین و از خطه عارف پرور قومس اند. در این مقاله به بررسی برخی از آراء و افکار بایزید بسطامی و شیخ علاء الدوله سمنانی پرداخته شده و زمینه های اشتراک و افتراق آنان بررسی شده است.

Keywords:

بایزید بسطامی , شیخ علاء الدوله سمنانی , مکتب بغداد , مکتب خراسان , شطح