احمدرضا مطلبی فشارکی

مسأله استصحاب حکم مخصوص که اولین بار مرحوم شیخ انصاری مطرح کرد، یکی از کاربردی ترین مسائل اصولی در استنباط احکامشرعیه و قوانین مدنی است . از آنجایی که در این زمینه رساله و تحقیق مستقلی انجام نشده است ، از این رو، این مقاله، با محور قراردادن کتاب فرائد الاصول شیخ انصاری و کفایت الاصول آخوند خراسانی را به عنوان منبع اصلی تحقیق، ضمن تحلیل و بررسی اقوالشیخ وآخوند در این مسأله و تبیین قول صحیح، به موارد تحقق آن در احکام و قوانین مدنی مدونه پرداخته است. این مقاله با رویکردتحلیلی و نظری، به برر سی آثار حقوقی استصحاب حکم خاص و مقایسه دیدگاه شیخ انصاری و آخوند خراسانی می پردازد. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که از نظر شیخ انصاری مناط جریان ا ست صحاب حکم خاص منوط به ظرف یا قید بودن زمان درجانب دلیل خاص ا ست بر خلاف عقیده آخوند که معتقد ا ست که چنانچه ظرف وقید بودن را در جانب خاص ملاحظه می کنیم اینامر باید در جانب عام هم لحاظ شود اگر چه با بررسی بیشتر این نتیجه به دست می آید که در همه موارد در مقام تعارض باید به عامتمسک کرد و در موارد تزاحم عموم مواد قانونی با دلیل خاص باید عموم و اطلاق ماد ه را مقد م کرد.

استصحاب، حکم، مخصوص، عام