امیر بالایی - کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی
محمدعلی داوریار - استادیار پیام نور مشهد (نویسنده مسئول)

پیشرفت ها ی جدید در تکنولوژی پزشکی موجب شده تا امکان ادامه یک زندگی نباتی بی حاصل برای مدت زمان طولانی درموردبرخی بیماران وجود داشته باشد.در نتیجه بحث خاتمه حیات در بیماران در شرف مرگ از چالش های عمده اخلاقی در حوزهپزشکی محسوب می شود.از جمله موارد مهمی که اخلاق پزشکی دنیای جدید با آن روبه رو شده مسئله اتانازی است. انجمنجهانی پزشکی در بیانیه ی خود بر اساس سوگندنامه ی بقراط، اتانازی را به هر شکلی محکوم کرده و آن را غیراخلاقی می داند. ازآنجا که اتانازی با نظام ارزشی زندگی انسان ارتباط پیدا می کند، دیدگاه های فلسفی و اخلاقی ادیان مختلف در خصوص انجاماتانازی متفاوت است در دین اسلام، زندگی و حیات بشر مقدس است و مردم از گرفتن جان خود موکدا منع شده اند.اسلام کاملامخالف هر نوع مرگ خود خواسته و به تبع آن اتانازی است. همچنین کشتن عمدی دیگری یامشارکت دراین کار جرم کیفریمحسوب می شود مگر آنکه توجیه یا دلیل موجهی داشته باشد. به نظر می رسد ، ضمن بازنگری در نگاه سنتی به مقوله اخلاقپزشکی، در عین حال باید با نگاهی عمیق به سابقه تمدن ایرانی اسلامی و با رویکردی جدید و با بهره گیری از آخرین دستاوردهایعلمی و زیست فناوری در حوزه اخلاق پزشکی، با تکیه بر اصول و مبانی اخلاق اسلامی، زمینه تحول اسلاسی در این حوزه را فراهمآورد. لذا این مقاله ، با هدف بررسی مساله اتانازی از منظر باورهای اسلامی و قوانین کیفری ملی و همچنین اخلاق پزشکی انجاممی گیرد و به تبیین موضوع اتانازی و تحلیل اخلاقی،دینی وقانونی آن می پردازد.

اتانازی، قتل از روی ترحم ، اخلاق پزشکی، قوانین کیفری ملی ، اسلام