عطیه رضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی دانشگاه رفاه
فاطمه مرادخواه عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی دانشگاه رفاه

سیاستگذاری فرهنگی نوعی برنامه ریزی کلان است که فعالیت های فرهنگی، اجتماعی را در جهت تحقق بخشیدن به اهدافسامان می دهد. اعمال این سیاست ها از سطح قانون گذاری گذشته، به معنای نوعی اعمال قدرت دولت به منظور اصلاح، بهبود و یاایجاد دگرگونی در باورها و رفتارهای فرهنگی است. امروزه حجاب و استفاده از پوشش اسلامی تبدیل به نمادی برای جمهوری اسلامیایران شده است. از این منظر و با توجه به اهمیت حجاب در نظام جمهوری اسلامی ایران از یک سو و نیز تحرکات تبلیغاتی رسانه ایدر زمینه هدف قرار دادن پوشش اسلامی و طرح الگوهای غیر دینی و غیر بومی با اهداف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بر نقش ومسئولیت دولت و حکومت اسلامی در این زمینه افزوده می شود. حجاب بانوان و بهتر بگوییم بدحجابی، دیگر خود را به عنوان یکی ازکلیدی ترین مسائل حل نشده زیست نظام فرهنگی ایران، تثبیت کرده است و سوای ادبیات بنیادین و نظری و فلسفه اش، نظامسیاستگذاری فرهنگی اجتماعی کشور را محتاج ادبیات بومی و انحصاری سیاست پژوهانهای خاص این مسئله ساخته است.ازآنجا کهدولت از تمام ظرفیت های تشویقی و تنبیهی موجود برای تحقق این سیاست ها برخوردار است، بررسی این سیاست ها اهمیت وافریدارد. این مطالعه با هدف بررسی وجوه سیاستگذاری فرهنگی دولت در حیطه حجاب بانوان انجام شده است و راهبردهای نظام اسلامیدر برنامه ریزی جهت گسترش حجاب و عفاف اعم از اقناعی و تحمیلی توضیح داده شده است. برای این منظور متون اصلی سیاستفرهنگی از نقشه مهندسی فرهنگی کشور گردآوری شده و از طریق تحلیل متن، بندهای معینی از مجموعه راهبرهای کلان واقداماتملی موجود در این حوزه مورد بررسی قرار گرفته است.

سیاست گذاری فرهنگی، حجاب ، بانوان