بهتاج اکبری - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، گروه حقوق، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
سلمان ولیزاده - عضوهیات علمی دانشگاه آزاد واحد زنجان، گروه حقوق، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران

یکی از مرسوم ترین شیوه های خرید و فروش به ویژه در میان تجار، انعقاد قرارداد به نحو اقساطی می باشد که در تمام نظاماتحقوقی، اعم از کامن لا و رومی ژرمنی وجود دارد. با این وجود در قانون مدنی ایران، این نوع قراردادها به روشنی مورد توجه -قرار نگرفته است. در کنوانسیون بیع بین الملل کالا نیز تعریف جامعی از قرارداد اقساطی ارائه نشدده و صدرفا در مداده 73 تدااندازه ای به آن اشاره شده است. در واقع قراردادهای اقساطی تابع قواعد عمومی قراردادها بوده و انعقاد آنها مانند قراردادهایدیگر است. اما در مورد انحلال این نوع قراردادها، احکام خاصی حاکم اسدت. براساس ماده 73 کنوانسیون، در قراردادهایاقساطی، اگر طرف متعهد مرتکب نقض اساسی در اجرای یکی از تعهدات خود شود، طرف مقابل حق خواهد داشت که قراردادرا در بخش مربوط به آن تعهد فسخ نماید. در قراردادهای اقساطی در یک مورد می توان کل قرارداد را فسخ کرد و آن وقتیاست که تعهدات انجام شده قبلی به گونه ای با تعهدات انجام نشده آتی ارتباط و پیوستگی داشته باشد که به هیچ وجه نتواناز بخش انجام شده، استفاده منظور قرارداد را نمود. در حقوق ایران در زمینه تخلف از شروط ضمن عقد و موارد مربوط بهخیارات، قانونگذار فی الجمله این مبنا را قبول کرده که متعهدله بتواند در این موارد مشخص، معامله را فسخ کندد، در موردقراردادهای اقساطی نیز می توان همین موارد را در نظر گرفت.

قرارداد اقساطی، انعقاد، انحلال، حقوق ایران، کنوانسیون وین