آموزش مبتنی بر یادگیری

قرن بیست و یکم قرن خرد و دانایی است، قرنی است که جوامع به سوی محوریت دانایی در حرکت هستند، قرن تغییر از جامعه صنعتی به جامعه اطلاعاتی است، در جهان امروز استفاده از تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات و نیز نفوذ آن در زوایای مختلف زندگی بشری، موجب تحولات بزرگی در مناسبات حاکم بر جامعه بشری شده است که از آن به عنوان انقلاب اطلاعات یاد می شود. توسعه روزافزون فناوری اطلاعات و استفاده از این فناوریها موجب شده عصر جدیدی در زندگی جوامع بشری آغاز گردد که جامعه اطلاعاتی نامیده می شود. ورود به این دوره نیاز به تمهیدات و امکانات لازم است که مهمترین آن بسترسازی مناسب فرهنگی است که نخستین اقدام در این خصوص لحاظ نمودن موضوع چگونگی استفاده بهینه از نرم افزارهای فناوری اطلاعات و ارتباطات در برنامه آموزش عمومی است. دوران تغییرات عمیق و پایه ای شروع شده اما برخی از کشورها علاقه ای به سرعت بخشیدن به تغییرات بنیادی نداشته و برخی زیرکانه همگام با ساخت بستر، به دنبال سرعت بخشیدن به این مقوله هستند. به نظر می رسد میل به حرکت از مهارت به تخصص با امواج گسترده ای به سمت آموزش در حال شکل گیری است بدون تردید می توان رباط را جایگزین ماهرترین افراد صنعتی نمود اما حتی با ساخت رباط هوشمند امکان جایگزینی با افراد متخصص میسر نیست. امروزه، دیگر نمی توان با طرز تلقی گذشته و سوگیری های کهنه به استاد و دانشجو نگریست. در حال حاضر، جامعه امروزی به افراد تحصیل کرده که از قدرت تصمیم گیری برخوردار بوده و بتوانند در دنیایی که روزبه روز در حال تغییر است، براساس توانایی خود در اندیشیدن، عمل و برقراری ارتباط با دیگران به اجرای تصمیمات بپردازند، نیاز دارد. بایستی تمامی افراد، موسسات و نظام های آموزشی خود را برای تغییرات مختلفی که یادگیری را امری ضروری می سازد، آماده سازند. اگر نظام آموزشی ما خواهان مشارکت درجامعه ای باشد که براساس دانش و فناوری حرکت می کند، باید خود را برای این تحول عظیم و حیاتی آماده نماید و مزایای استفاده از این فناوری با توجه به اهداف نظام آموزشی را به عرصه ظهور برساند. اخیراً رویکردهای سنتی آموزش و یادگیری با بروز و ظهور فناوری های جدید نظیر چند رسانه ها، اینترنت، اینترانت، اکسترانت، انتشار ماهواره ای و ... دچار تغییرات بینادی شده است.

Keywords:

یادگیری , سازمانهای یادگیرنده , فناوری اطلاعات , سبک یادگیری