بررسی نقش محورهای پیاده در هویت بخشی به بافت و ساختار کالبدی شهر (مطالعه موردی: خیابان بهار مشهد)

امروزه موضوع بازشناسی هویت و احیای آن به ضرورت مهمی در سیاست گذاری های شهری و تعیین ساختار فرهنگی در شهرها تبدیل شده است. هویت شهر به عنوان شاخص ترین نمود فضایی هویت جامعه عهده دار تبیین ارزشها، هنجارها و روابط انسانی در ساخت فضایی شهری است. با گسترش بی ضابطه بسیاری از شهرهای بزرگ و افزایش جمعیت، تسلط مسئولین شهری نیز به کنترل اوضاع اجتماعی و پرداختن به امور سیمای شهرها و ساماندهی آنها نیز کمتر از گذشته گردیده حفظ هویت سیمای بصری شهرها نیز به فراموشی سپرده شده است. از طرفی استقرار فعالیت های انسان محور، رفت و آمد پیاده و تعامل چهره به چهره، می تواند متضمن بروز حیات مدنی و هویت شهری گردد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بوده و داده های اصلی این پژوهش از طریق مطالعه کتابخانه ای، جهت تدوین چارچوب نظری و مفاهیم شکل دهنده هویت شهری بدست آمده است. در این پژوهش به ارزیابی میزان تحقق پذیری هویت بافت و ساختار کالبدی شهر مشهد و خیابان بهار پرداخته شده و در نهایت با استفاده از روش تحلیل یکپارچه سوات، موانع و پتانسیلهای موجود شناسایی شده و پیشنهاداتی در جهت رسیدن به هویت شهری مطلوب در سه زمینه بهبود کیفیت کالبدی- فضایی، ارتقاء خوانایی موضوع بصری و افزایش حضورپذیری افراد ارائه می گردد.

Keywords:

سیمای بصری , ساختار کالبدی , محورهای پیاده , هویت