نقش برنامه ریزی در شکل گیری هویت معماری مسکونی ایرانی-اسلامی (مطالعه ی موردی:منطقه ی 22 شهرتهران)

معماری و به طور خاص ، معماری ایرانی – اسلامی از ابتدای پیدایش تا کنون تغییرات زیادی داشته که این تغییرات باعث ایجاد شکافی میان معماری و هویت انسان شده است، از طرف دیگر با رشد و پیشرفت علم، تکنولژی و دیگر امکانات، سرعت تغییرات انسان و معماری در حال افزایش است، بنابراین روز به روز ،روابط جدیدی میان هویت انسان و معماری قابل تعریف است و با توجه به ابعاد گسترده ی موجود در مباحث میان انسان و معماری، تعاریف دچار هرج و مرج شده و بنابراین گاهی شاهدیم معماری امروز صرفا به تامین نیازهای مادی اولیه ی انسان ها می پردازد و انسان نیز از معماری ساخته ی دست خود لذت نمی برد. که در اینجا به ضعف در هدفمندی طراحی ها پی می بریم و اینکه هویت ایرانی-اسلامی در بسیاری از معماری های امروزی در نظر گرفته نمی شود. با توجه به اهمیت هویت بخشی به مسکن ایرانی اسلامی و با توجه به معضلات امروز مسکن و همچنین هدف یاد شده، نیاز به برنامه ریزی مناسب و شناخت درست این برنامه ریزی ، نیاز مهمی است که اغلبفراموش شده است. در این مقاله سعی داریم به ارتباط میان برنامه ریزی و شکل گیری و یا شکل دهی به هویت معماری ایرانی و اسلامی به ویژه معماری مسکونی بپردازیم و با تحلیل و بررسی نمونه ی موردی (منطقه ی 22 شهر تهران که در سالهای اخیر معماری مسکونی در آن بسیار رواج داشته) به الگو و مدل مناسبی جهت برنامه ریزی مناسب و موثر بر شکل گیری هویت در معماری مسکونی ایرانی اسلامی برسیم.

Keywords:

برنامه ریزی , هویت , معماری مسکونی , معماری ایرانی-اسلامی , منطقه ی 22 شهرتهران