عابد رضازاده - دانشجو کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی دانشگاه بیرجند.
محمد حسین نجفی مود - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بیرجند.
یوسف رمضانی - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بیرجند.
هرمزد نقوی - استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمان.

به منظور بررسی روش آبیاری، تأثیر رژیم های آبیاری و ترکیب های کودی مختلف بر عملکرد و اجزای عملکرد سیب زمینی، آزمایشی به صورت طرح اسپلیت و اسپلیت پلات دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان بافت در سال زراعی 1393 اجرا شد. در این تحقیق I1( آبیاری شیاری) و 2 I ( آبیاری تیپ) به عنوان فاکتور اصلی و سه سطح تنش خشکی 1 S ( تأمین 100 درصد نیاز آبی)، 2 S ( تأمین 75 درصد) و 3 S ( تامین 50 درصد نیاز آبی سیب زمینی پس از سبز شدن تا پایان دوره رشد) به عنوان فاکتور فرعی و پنج تیمار کود 1 f ( یک بسته کود Fert pack)؛ f2 ( دو بسته کود Fert pack)؛ f3 (ماکرومیکرو)، f4 (عرف کشاورز) و f5 (بدون کود (شاهد)) به عنوان فاکتور فرعی فرعی در کرت ها مورد مقایسه قرار گرفتند. در این آزمایش تیمار روش آبیاری تیپ ( I2 ) نسبت به آبیاری شیاری ( I1 ) عملکرد بیشتری را تولید کرد، در تیمارهای اعمال تنش بیشترین عملکرد غده از تیمار بدون تنش (S1) به میزان 20/8 تن در هکتار به دست آمد که تفاوت معنی دار در سطح پنج درصد با تیمار S2 و S3 به ترتیب با میانگین عملکرد 15/2 و 7/9 تن در هکتار داشت. در تیمارهای کودی تیمار (1 f) بیشترین عملکرد ( 17/1 تن در هکتار) را تولید کرد ولی عدم مصرف کود ( f5) منجر تولید کمترین عملکرد غده ( 12/3 تن در هکتار ) شد. در نهایت بیشترین عملکرد از تیمار I2 S1 f1 به میزان 26/4 تن در هکتار بدست آمد.

روش آبیاری، کوددهی، تنش خشکی، سیب زمینی، عملکرد