بررسی کارایی منحنی های شکنندگی در تعیین خسارت های لرزه ای سازه های فولادی بلند مرتبه

دردهه های گذشته همواره شاهد وقوع تعداد زیادی زلزله های مخرب بوده ایم که متاسفانه سبب ازبین رفتن بسیاری از انسان ها وایجاد هزینه های زیادی گشته است . با توجه به محدودیت داده های عددی موجود در رابطه با سطح خرابی ،مشخصات و ویژگی های زمین لرزه، رابطه ی بین اندازه ی زمین لرزه و میزان خرابی از ابزارهای ضروری برای ارزیابی و تخمین خرابی ساختمانها در مقیاس شهری و منطقه ای است. این تحقیق بر روی بررسی خطر پذیری ساختمانهای فلزی که در معرض زمین لرزه قرار گرفته اند، تمرکز می کند. آسیب پذیری این ساختمان ها با استفاده از منحنی های شکنندگی انجام می شود. بدین منظور از 4 سازه ی 9 و 12 و 15 و 20 طبقه در این مقاله بعنوان مطالعه ی موردی استفاده شده است و برای هر یک منحنی های IDA و منحنی های شکنندگی برای دو سطح خرابی با بکار گیری تابع توزیع لگ نرمال بدست آمده است. نتایج بدست آمده مبین این است که با کاهش تناوب، احتمال فروریزش سازه ، در سطح ثابت از شدت لرزه ای کاهش پیدا می کند. از طرفی با کاهش تعداد طبقات سازه، در این پروژه شکل پذیری سازه ها کاهش یافته منحنی های IDA در سطح شدت لرزه ای پایین تری افقی می گردند که این نشان دهنده ی این امر می باشد که با افزایش شکل پذیری سازه ها می توان به دریفت های بالاتری در سازه ها، در یک سطح زلزله ی یکسان دست یافت.

Keywords:

منحنی های دینامیکی افزایشی (IDA) , منحنی های شکنندگی , سطوح عملکردی , معیار خرابی سازه ها , شدت لرزه ای