محمود فیض آبادی - استادیار ، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
فرناز قبدیان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
المیرا حسن زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران

در حیطه ساخت معماری، باتوجه به رویکردهای جهانی به مباحث پایداری انرژی، معماری پایدار و معماری سبز، استفاده از مصالح پلیمری می تواند جوابگوی طرح های هدفمند منطبق براصول معماری پایدار باشد . ایجاد فرم های حبابی با استفاده از این مصالح به خاطر وزن کم، مقاومت در برابر بارهای دینامیکی زلزله، شفافیت زیاد، مقاومت در برابر آلاینده های محیطی و خاصیت ضدچسبنگی، عمرمفید طولانی، امکان بازیافت و تعمیرپذیری، تنظیم شفافیت براساس نیاز و جلوه بصری پوسته و شکل و فرم آزاد پاسخ منطقی به نیازهای اقلیمی و ساختمانی است و همچنین راه حل مناسبی جهت ساخت پوسته های اقلیمی و هوشمند است . تاکنون پروژهای بلند مرتبه سازی در قالب استفاده از سیستم های سازه ای پرشده از هوا تعریف نشده است . ولی باتوجه به ویژگی های ساختاری و فرمی این نوع از سازه و توانایی انطباق پذیریش با نیازهای اقلیمی و فرهنگی می تواند به عنوان پوششی برای نمای ساختمان های بلند مرتبه و در پی آن با پاسخ به الزامات مربوط به ارتفاع در ساختمان های بلند باشد، در این تحقیق سعی بر آن است تا با استفاده از مطالعات میدانی و تطبیقی پیرامون تعاریف ساختمان های بلند و سازه های پرشده از هوا و ویژگی های آنها و تحلیل پرسشنامه های کیفی و نظر سنجی پیرامون مسائل زیبایی شناسی و فرمی به مزایا و معایب استفاده از این نوع سازه در نمای ساختمان های بلند دست یابیم.

ساختمان های بلند ، سازه های پرشده از هوا، نما ، پلیمرهای ETFE