غلامعلی رامزی - کارشناسی ارشد دانشگاه شهید چمران اهواز
حسنعلی سینایی - عضوهیئت علمی دانشگاه شهید چمران

در این مقاله به بررسی مدلهای چندهدفه در مسئله بهینه سازی سبد سهام پرداخته می شود. امروزه اهمیت توجه به مسائل مالی و اتخاذتصمیم های مناسب در سازمان های اقتصادی بر کسی پوشیده نیست. همیشه در علوم مالی این مسئله وجود داشته است که چگونه سرمایهگذاری ها را برای تشکیل یک سبد بهینه ترکیب کنند بحث بر روی این مسائل را انتخاب سبد بهینه می نامند که پیشینه تاریخی آن به دهه ی1950 برمی گردد. رهیافت مارکویتز برای حل مسئله مبتنی بر انتخاب سبد بهینه با کمترین ریسک و بیشترین بازده یکی از پرکاربردتریننظریه های مطرح در سطح بازارهای مالی بوده است. مارکویتز در سال 1952 با در نظر گرفتن فضای دو بعدی ریسک و بازده، مفهومی به نامرا معرفی کرد: سبد کارا، سبدی است که دارای حداقل واریانس در ازای بازده معین یا دارای حداکثر بازده در ازای ریسک معین «سبد کارا»باشد. مدلهای چندهدفه تفاوت شان با مدل کلاسیک مارکویتز در اینست که سرمایه گذاران به غیر از دو عامل ریسک و بازده ملاحظات دیگریرا در هنگام تشکیل سبد سهام خود مانند افزایش نقدشوندگی را در نظر می گیرند و در این راستا مسئله برنامه ریزی چندهدفه تصادفی بوجودمی آید که برای حل به مسائل معادل قطعی تبدیل می شوند. در این مقاله با در نظر گرفتن این ایده، مسئله انتخاب سبد بهینه را حل می کنیم.

بهینه سازی پرتفوی، مدل میانگین- واریانس، برنامه ریزی تصادفی چندهدفه، مسائل قطعی معادل، برنامه ریزی درجه دوم