حسین ابراهیمی - کارشناس ارشد پژوهش هنر، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
کیوان لولویی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات
حمیدرضا هوشمند - کارشناس ارشد پژوهش هنر، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
اکرم رحیم تبریزی - کارشناس ارشد پژوهش هنر، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی

مقاله حاضر ابتدا به بررسی معنای لغوی و اصطلاحی درام، تراژدی و حماسه پرداخته است. سپس وجوه افتراق و اشتراک این دونوع ادبی را بررسی کرده است. در ادامه به بررسی روح حاکم بر داستانهای شاهنامه پرداخته و تفاوت مضمون این داستان را بادیگر داستانهای شاهنامه روشن کرده و ریشه های پیدایش این داستان را مشخص کرده است. پس از بررسی شخصیت های رستم واسفندیار، نشان داده است که این داستان از نوع حماسی است و اطلاق واژه تراژدی به آن اگر از معنای مجازی خود فاصله بگیردمشکلاتی را ایجاد میکند. اما این داستان با وجود حماسی بودن و تراژدی نبودن، مضمونی تراژیک دارد و بسیاری از عناصردراماتیک هم در آن قابل مشاهده است. عنصر دراماتیکی که پژوهشگر در این مقاله به بررسی آن پرداخته، تعلیق است. با توجه به16 بیت ابتدایی این داستان (براعت استهلال) که سرنوشت داستان را آشکار میکند، تعلیق در این داستان از نوع «کنایه» است. پژوهشگر به بررسی کارکرد براعت استهلال در ایجاد کنایه و تعلیق دراماتیک پرداخته است.

براعت استهلال، حماسه، رستم و اسفندیار، تعلیق