بهروز صبوحی لکی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملکان

ازجمله پارادایم های جدید که در پاسخ به کاستی های پارادایم های سنتی و نوگرای مدیریت در پاسخگویی به نیازهای فراینده و در حال تغییر سازمان و جامعه مطرح شده است پارادایم مدیریت فرانوگرا (پست مدرن) است. فرانوگرایی، بیانگر یک نظریه سیستماتیک و جامع نیست و به دریافت ها، تشخیص ها و شناخت های متفاوت و به کثرت گرایی باور دارد. فرانوگرایی، محیط سازمان را متلاطم و متغیر می داند و در نتیجه با طرح هرگونه نظریه جامع در مورد مدیریت مخالف است و در برابر: برنامه ریزی، سازماندهی، فرماندهی، هماهنگی و کنترل به ترتیب: به نوآوری، سازماندهی فعال، ترغیب، هم آفرینی و خود کنترلی، باور دارد. کنترل و نظارت همواره جزء اصول و وظایف اساسی مدیریت بوده است که ارتباط تنگاتنگ با سایر اصول و وظایف مدیریت دارد به طوری که ناکامیدر آن برابر با ناکامی در مدیریت می باشد و از طرف دیگر سیستم اداره جامعه (یک سازمان) شامل اجزاء مختلفی می باشد که موفقیت آن بستگی به هماهنگی این اجزاء از جمله نظام کنترل و نظارت می باشد. از این رو این مقاله تلاشی است در جهت بیان مفهوم خودکنترلی به عنوان یکی از مؤلفه های مدیریت فرانوگرا (پست مدرن) که اهمیت ویژه ای در نظریه های مدیریت یافته است.

مدیریت فرانوگرا، خودکنترلی، نظارت، سازمان فرانوگرا