مهدی امیری - عضو هیات علمی دانشگاه ملی زابل، کارشناسی ارشد کارگردانی تئاتر

صحنه آرائی فعالیتی است بی اندازه خلاق و در عین حال دقیق و قانونمند و محدود چرا که خلاقیتطراح وابسته به متنی است که مجاز به گریز از قراردادها و معیارهای آن نمی باشد. یکپارچه سازیترکیب با رنگ، هنرمند را قادر به جلب نظر تماشاچیان به نقاط کانونی هر صحنه در طی پیشرفت اجرامی سازد. تماشاچی از طریق چشمان هنرمند آنچه را که منظور روایت داستانی ضمیمه گردیده است،می بیند و می تواند معنی ضمنی آن را تصور کند.اشیاء و عناصر به خودی خود صحبت نمی کنند آنهاباید در رابطه ای با فضا و یکدیگر قرار داده شوند که دارای معنا و فصاحت گردند .جهت خلق ترکیبیراضی کننده، صحنه نگار باید هم آنرا حس کند. تحت کنترل درآوردن فضا به نمایش، آزادی در اندازه ورنگ می دهد تا که، همانند زندگی ایستای نقاشی، اشیاء انتخاب شوند و تغییر شکل یابند. در این مقالهبه بررسی این می پردازیم که رنگ و نور به چه میزان در زیبا سازی اجراها نقش به سزایی دارد. واستفاده از رنگ برای خلاصه سازی و انگیزش زندگی احساسی و عاطفی نمایش اغلب اولین و حقیقیترین واکنش به یک متن به چه میزان می باشد و در آخر به این نتیجه می رسیم که رنگ می تواند براینشان دادن و به ظهور رساندن ارتعاش عاطفی و حسی نمایش مورد استفاده قرار گیرد.

طراحی صحنه، رنگ، نور، تئاتر، صحنه آرایی