مهرانگیز کاظمی
علی اصغر کاظمی

گستره های وسیعی از شهرهای کشور بویژه کلان شهرها و شهرهای بزرگ با معضل نابسامانی کالبدیی (ناپایداری)، فقر خدماتشهری نارسایی در کارکردهای مورد نیاز زندگی شهروندان (ناکارآمدی زیرساخت های شهری) شبکه تأسیسات و معابرامنیت، بحران هویت و افت منزل اقتصادی و اجتماعی روبه رو هستنی بافت فرسوده، به مفهوم فرسودگی کالبدیی و اجتماعی،محصول تاثیر و تاثر متقابل فرایندهای اجتماعی و فضای جغرافیایی است. پژوهش حاضر قصد دارد که به تعریف نوسازیباف فرسوده باتاکید بردارا بودن هویت (این همانی و تمایزضمن تشابه) و تشخص بافت بپردازد. که از این میان پژوهش حاضر بهتعریفی ازنوسازی می پردازد زیرا در این نوع میاخله حد وفاداری به گذشته از انعطاف پذیری بیشتری برخوردار است و بر حسبمورد مداخله اندک تغییر را می تواند شامل گردد. فعالیت نوسازی با هدف افزایش کارایی و بهره وری، بازگردانید حیات شهری بهبافت می باشد و از طریق نو کردن، توان بخشی، تجدید حیات، انطباق و دگرگونی صورت می پذیرد. در بررسی تجربیاتی که دیگرکشورها در مورد برخورد با بافت های فرسوده داشتند، این نتیجه حاصل شد که سیاست این کشورها علی الخصوش کشورهایپیشرفت بر مبنای تعامل بین علوم و فنون گوناگون برای رسیین به بهترین و نه صرفا سریع ترین و کوتاه ترین گزینه به عنوانراهبرد جهت سامان دهی بافت های فرسوده است. درپایان برخی از پیشنهادها در راستای بهینه شن رویکردهای مداخلهدراینگونه بافتها ذکر شده شامل: استفاده ازتسهیلگران بومی جهت ایجاد روحیه مشارکت - استفاده از نماینیگان ونهادهای محلیجهت پیگیری توانمند سازی اقتصادی ساکنین با استفاده از پتانسیل ها و ظرفیت های داخل محل- لزوم هماهنگی وهم افزاییبین مدیریت های مختلف شهری ومردم ساکن در محله (مدیریت یکپارچه شهری استفاده از نیروهای متخصص وتحصیلکرده محله جهت بهینه شدن برنامه ریزی های مداخله ای- لزوم حمایت دولت وسایر نهادهای حمایتی درراستای افزایش کیفی زندگی در اینگونه محلات با رویکرد ارتقاء رفاه اجتماعی ساکنین.

باف ، نوسازی ،محل ،مشارک ، فرسودگی