مونا تیرگر - دانشجوی کارشناسی ارشد،دانشکده واحدالکترونیک، دانشگاه آزاد،ایران

اقتصادهنر به عنوان یکی از بخش های علم اقتصاد، می تواند یکی از راهبردهای جدی در رشد و توسعه ی پایدار و اقتصادملی واشتغال زایی، یکی از مناسبترین بسترهای اجرایی درحیات اقتصاد کشور باشد. اشتغال زایی به عنوان فرآیند خلق ابتکارها و نوآوری ها وایجاد کسب وکارهای جدید از طریق کشف فرصت ها و بهره گیری از منابع و اقتصادهنر به عنوان شاخه ای از اقتصاد فرهنگی می توانند به-عنوان الگوهایی ایمن، پایدار و مطمئن در رشد و توسعه ی اقتصاد پایدار به طور جدی مطرح و پیگیری شوند. دستبافته های عشایری(قشقایی) به بخشی از هنرهای بومی، قومی و کاربردی به شمار می رود که در حوزه ی گستردهی هنر جای دارد. هنرهای بومی و کاربردیبه دلیل برخورداری از ویزگی های خاصی که در متن خود دارند، از ظرفیت بالایی در اقتصاد، کارآفرینی و اشتغال زایی برخوردارند. مهم-ترین شاخصه ی هنرهای بومی، قومی و ملی علاوه بر جنبه ی هنری و زیبایی شناختی ، ویژگی کاربردی بودن آنهاست. این ویژگیبرجسته ترین عنصر و محرک برای این نوع از هنرهاست که می تواند در اقتصادهنر و کارآفرینی مطرح باشد. بافته های ایلی و عشایری همدارای ویژگی ها و جنبه های زیبایی شناختی و کاربردی است و هم از توان و ظرفیت های بالایی (دارای شرایط تولید درداخل بدونوابستگی به جهان خارج و انطباق با شرایط، ویژگی ها و ضروریات اقتصاد بومی و درونی) جهت کمک به اقتصاد و رشد اقتصادملیدرقالب اشتغال زایی برخورداراست. مقوله ی اشتغال زایی در جهان امروز به سرعت درحال گسترش است. از اینرو هنرهای بومی، قومی وکاربردی به ویژه بافته های ایلی و عشایری ازجمله مزیت های مناطق مختلف محسوب می شود که درصورت نگاه کارآفرینانه به آنها می-تواند بستر مناسبی را برای فرصت های شغلی خصوصاً اشتغال های خانگی فراهم نماید. چرا که باید توجه داشت که فعالیت هایکارآفرینی نقش برجسته ای در سلامت اقتصاد ملت ها دارد و اقتصاددانان شرایط اقتصادی را موجب کارآفرینی می دانند.

هنرهای بومی و کاربردی، بافته های ایلی، اقتصاد و کارآفرینی هنر، صنایع فرهنگی خلاق، اقتصاد خلاق، توسعه