نقش گردشگری وموزه ها در حفظ و معرفی میراث معنوی کشور(مطالعه موردی: موسیقی سنتی آذربایجان)

استفاده از هنر موسیقی به ادوار پیش از تاریخ بازمی گردد، برروی آثاری که از محوطه های باستانی به دست آمده، به نقوشی که در آنها آلات موسیقی دیده می شود برخورد می کنیم. سرچشمه ی اصلی موسیقی ایران، موسیقی مذهبی و نیایشی بوده است. این هنر بیشتر ماهیت آئینی داشته و برای دعا و نیایش به کار می رفته است. پس از ورود اسلام به ایران، هرچند ممنوعیت هایی برای استفاده از این هنرایجاد شد، اما هنرمندان سعی کردند خود را با شرایط جدید وفق داده و این هنر را همچون گذشته حفظ نمایند. موسیقی محلی آذربایجان جزء جداناپذیرفرهنگ منطقه می باشد، که از بدو پیدایش این قوم با او همزاد بوده است. در فولکوریک موزیکال احوال و روحیات مردم گذشته این دیار با لطافت بسیار ترنم می شود. نگارندگان در این مقاله به بررسی جنبه های مرتبط با این میراث معنوی پرداخته و به نقش گردشگری و موزه ها در حفاظت، ثبت و معرفی این هنر می پردازند. روش مطالعه توصیفی تحلیلی بوده و نتیجه این مطالعه نشان می دهد که حفاظت از آلات و ادوات موسیقی که از کاوشهای باستان شناختی مناطق ایران بدست می آیند، نقوشی که از این هنر بر روی آثار دوران مختلف وجود دارد و ادوات مرتبط با موسیقی که در موزه ها به عنوان میراثی جهت معرفی فرهنگهای محلی نگهداری شده و در معرض بازدید گردشگران فرهنگی قرار می گیرند، علاوه بر معرفی هنر موسیقی ایرانی به همگان، باعث حفظ این میراث معنوی با ارزش می شود. با حفظ و ثبت و ضبط موسیقی بامطالعات مردم شناسی، می توانیم به غنای فرهنگ های موسیقیایی مناطق مختلف کشورمان پی برده و در حفاظت و ثبت آنها اقدامات لازم را انجام دهیم. از آنجا که در طول تاریخ، نحوه تعلیم و آموزش این هنر به صورت شفاهی و نسل به نسل منتقل می شده و نشانه مکتوبی از ثبت موسیقی در ایران باستان نداریم، اکنون نیازمند آنیم که موسیقی های مقامی و ردیفی را جهت استفاده نسلهای آینده معرفی و ثبت و ضبط نمائیم. در آخر راهبردهایی که سبب پیشرفت موسیقی آذربایجان می شود، پیشنهاد داده می شود.

Keywords:

گردشگری , آذربایجان , موزه باستان شناسی , موزه مردم شناسی , میراث معنوی