سمیرا قاسم زاده بورا - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم
ولی الله رحمانی - دکتری جغرافیای انسانی

گردشگری به عنوان صنعت بالقوه پایداری قلمداد می شودو نقش موثری دررونق بخشیدن به جامعه روستایی در ابعاد مختلف و گام موثری درجهت رسیدن به توسعه پایدار محسوب می شود . توسعه گردشگری درروستاهای هدف و نمونه گردشگری موجب ناپایداری در ابعا اجتماعی فرهنگی دراین مناطق گردیده است،بنا بر این با توجه به روند تحولات توسعه گردشگری در این مناطق موجب از بین رفتن و تخریب فرهنگی میشود و زمینه را برای شکل گیری وضعیت نامطلوب و نسبتا ناپایدار فراهم کرده است پژوهش حاضر با هدف ارزیابی وسنجش وضعیت پایداری اجتماعی فرهنگی گردشگری روستاهای هدف و نمونه گردشگری شهرستان نور با استفاده از روش شناسی توصیفی تحلیلی، به بررسی ابعاد و شاخص های مؤثر در پایداری گردشگری روستایی پرداخته که طی آن به منظور گردآوری اطلاعات از روشهای اسنادی و کتابخانه ای و روشهای میدانی بهره گرفته شده است. جامعه مورد مطالعه روستاهای هدف و نمونه گردشگری شهرستان نور می باشدکه بر اساس فرمول کوکران 309 خانوار به عنوان حجم نمونه انتخاب شده است .اطلاعات گردآوری شده براساس آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از آزمون اسپیرمن و مدل بارومتریک پایدارمی باشد.یافته های پژوهش نشان می دهد که در ابعاد اجتماعی-فرهنگی روستاهای هدف و نمونه گردشگری از سطح پایداری ناپایداری بالقوه ( ضعیف) برخوردار است

گردشگری روستایی ،وضعیت پایداری ،پایداری اجتماعی فرهنگی ،روستاهای هدف و نمونه گردشگری