زهره نیکویی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شهرکرد

میانکوه در جنوب غرب شهرستان اردل در استان چهارمحال و بختیاری قرار دارد. رشته کوه های نسبتاً مرتفع با چندین قله ی بالای 3000متر ارتفاع، بخش های قابل توجهی از چشم اندازهای طبیعی این منطقه را تشکیل می دهد. بر بدنه ی این کوهها تعداد زیادی بردگوری (سنگ گبری) از دوران تاریخی شناسایی شده که فرهنگ و سنت تدفین در آن دوران را نشان می دهد. در اکثر آنها قسمت داخلی بردگوری تراش داشته و به صورت قوسی شکل است و در قسمت ورودی آنها پاشنه ای برای نصب درهای چوبی یا سنگی نصب شده است. این بردگوری ها به دو صورت انفرادی و دسته جمعی اند. با توجه به وضعیت جغرافیایی بخش میانکوه و نزدیکی به استان خوزستان بیشتر این بردگوری ها در مسیر ایل راه ها و جاده های ارتباطی قرار دارد. در این پژوهش با شناخت بستر طبیعی بردگوری ها، موقعیت آنها و نوع دخل تصرف انسان در آن می توان به معیارهای تاثیرگذار در معماری بومی این منطقه دست یافت. نوع تحقیق و محور اصلی پژوهش توصیفی، تحلیلی است و در جمع آوری اطلاعات از دو روش کتابخانه ای و میدانی نیز استفاده شده است.

بردگوری، میانکوه، استان چهارمحال و بختیاری، اشکانی-ساسانی