زهره هادیانی - استادیار ، عضو هیئت علمی جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی ، دانشگاه سیستان و بلوچستان
وحیده بیگلری پور - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی ، دانشگاه سیستان و بلوچستان

در چند دهه اخیر به دلیل رشد شتابان شهر نشینی و افزایش نقاط شهری در سطح دنیا ، مفهوم کیفیت زندگی شهری به طور گسترده ای وارد مباحث برنامه ریزی شهری و مطالعات شهری شده است.هدف این پژوهش مطالعه کیفیت زندگی شهری با تاکید بر شاخص اجتماعی در محله های شهر سیرجان می باشد روش تحقیق توصیفی و شیوه نگارش آن توصیفی – تحلیلی می باشد که جامعه آماری این پژوهش را افراد بالای 15 سال ساکن در این محله ها تشکیل می دهد که با توزیع 120پرسشنامه در بین شهروندان ساکن در این محله ها و وارد کردن اطلاعات پرسشنامه به محیط spss که برای سنجش درجه کیفیت زندگی در این محله ها تعدادی سوال به کار رفته که تحت عنوان شاخص اجتماعی تجزیه و تحلیل شده است نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که در مجموع 37/11 درصد از شهروندان میزان رضایت خود را از شاخض اجتماعی در حد متوسط ارزیابی کرده اند ، 15/18 درصد در حد خیلی کم و تنها 4/21 درصد از شهروندان میزان رضایت خود را از این شاخص در حد خیلی زیاد ارزیابی کرده اند و همچنین برای این شاخص اجتماعی آزمون T تک نمونه ای هم گرفته شده است که سطح معناداری بدست امده (0/000) از سطح معناداری مورد نظر (0/05) کمتر است و در نهایت می توان نتیجه گرفت که میزان رضایت مندی شهروندان ساکن در این محله ها نسبت به حد مطلوب جامعه در سطح پایینی می باشد.

کیفیت زندگی ، محله ، شاخص ها ، زندگی شهری ، شهر سیرجان