طاها عشایری - دانشجوی دکتری بررسی مسائل اجتماعی ایران، دانشگان کاشان،
میلاد رستمی - کارشناس ارشد علوم اجتماعی دانشگاه تهران

بیکاری یکی از معضلات و آسیب اجتماعی جدی پیش روی جمعیت جوانان جامعه است که منجر به کند شدن جریان توسعه جامعه می شود. مطالعات نشان می دهد که در طی ۱۳۸۰-۱۳۹۴ همچنان وضعیت بیکاری درگروه های سنی رو به افزایش بوده و زمینه ساز نابهنجاریهای اجتماعی زیادی شده است. از جمله منجر به فقر مادی،بی تفاوتی اجتماعی، فروپاشی اخلاقی، کاهش مشارکت اجتماعی، بی اعتمادی، تضعیف اخلاق مدنی، فرسایش قانون گرایی، نظم گریزی، شیوع نزاع و درگیری و... می شود. بیکاری خود نوعی بی هنجاری مدنی است که جوانان بیکار به دلیل فقدان سرگرمی و تعهدات اجتماعی، کاهش نشاط اجتماعی به افرادی شورش گر، طغیانی، اوباشگری, لاابالی، دزدی، سرقت، قتل، خودکشی و سایر بزهکاری ها سوق پیدا می کنند. در نتیجه با تاکید بر الگوی اسلامی ایرانی می توان ازطریق اقتصادمقاومتی، اشتغال زایی، افزایش ارتباط بین صنعت و دانشگاه، افزایش خلاقیت و کارآفرینی در جوانان افزایش امیدواری اجتماعی و جذب و مشارکت اجتماعی آن ها در توسعه جامعه و جوان گرا نمودن جامعه به تعبیری اعتماد به سپردن مسئولیت به جوانان از این انحرافات و بی سازمانی اجتماعی در جامعه کاست.

بیکاری، بزهکاری، انحرافات، خشونت، سرقت، قتل