بررسی نگرش دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد نسبت به هماهنگی دانشگاه بابازار کار

هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی نگرش دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد نسبت به هماهنگی دانشگاه با بازار کار بود. این پژوهش در زمره ی پژوهش های پیمایشی می باشد. بدین منظور از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه فردوسی می باشد. نمونه ی پژوهشی با توجه به جدول مورگان به تعداد ۳۶۳ دانشجو می باشدکه این تعداد به شیوهی طبقهای نسبی انتخاب گردید. یافتهها با نرم افزار SPSS تحلیل شدند و در این راستا از آزمون تی تک نمونهای و رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد که دانشجویان عوامل دانشگاهی را با عوامل مربوط به بازار کار هماهنگ نمیدانستند؛ همچنین آنان یکی از عوامل مهم در بیکاری را ناهماهنگی بین برنامه درسی دانشگاهها با نیاز بازار کار می دانستند. در بین عواملی که از نظر دانشجویان در هماهنگی دانشگاه با بازار کار نقش مهمی را ایفا می کردند، مولفههای ارتباط دانشگاه با محیطهای شغلی و ارائه برنامه های خود اشتغالی در دانشگاهها به چشم میخورد. در این راستا پیشنهاد میگردد تا در پژوهش های بعدی به نقش آموزشهای دانشگاهها در پرورش مهارتهای مورد نیاز در اشتغال همانند مهارتهای کارآفرینی توجه گردد.

Keywords:

دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد , دانشگاه , بازار کار