ناهماهنگی های آموزشی در بازار کار ایران

بررسی رسالت نظام آموزشی یک جامعه در فراهم کردن رشد و توسعه قابلیتهای افراد در ابعاد مختلف از مباحث اساسی است که می توان از زوایای گوناگون بدان پرداخت. از بعد بررسی کارکردهای اقتصادی آموزش، تلاش برای پیوند هر چه منطقی تر و محکم تر اهداف و روش های آموزشی با مقتضیات اجتماعی و نیازهای شغلی جوامع است. باچنین رویکردی مقاله حاضر درصدد پاسخ گویی به این سوال اساسی است که آموزش عالی ایران تا چه اندازه توانسته است بر عملکرد بازار کار تاثیرگذار باشد؟در این راستا این مقاله کوشیده است تا تأثیر ترکیب نیروی انسانی شاغل در صنایع تولیدی ایران را برعملکرد این صنایع که در این پژوهش با شاخص سودآوری مورد ارزیابی قرار گرفته است، بررسی نموده و این بررسی بر حسب کدهای دو رقمی ISICطى برنامه های سوم، چهارم و سه سال نخست برنامه پنجم(1379-92)صورت گرفته است. با استفاده ازروشی اقتصاد سنجی پنل دیتا، نتایج این پژوهش نشان دهنده آن است که اگرچه در طی دوره مذکور بین تغییرات سهم اشتغال دارندگان مدارک عالی و سود اوری در صنایع تولیدی ایران رابطه ای مثبت و معنی داری وجود داشته اما برآوردهای مذکور نشان دهنده تاثیری بسیار اندک است.این نتایج مبین همسویی اندک میان برون داد آموزش عالی در کشور و نیازمندی های اساسی بخش صنعت و بعبارتی ناهماهنگی های آموزشی در بازار کار ایران است. از این رو به نظر می رسد بازنگری درسیاست های آموزش عالی و نیز بازار کار به تفکیک بخش های اقتصادی امری لازم و ضروری است.

Keywords:

ناهماهنگی آموزشی , بازارکار , سودآوری , آموزش عالی , صنایع تولیدی ایران