بررسی کارآیی فن آوریهای انرژی خورشیدی در بهینه سازی مصرف سوخت در ساختمان

بهینه سازی مصرف سوخت در ساختمان به معنی استفاده از سوخت و انرژی کمتر برای تأمین گرمایش ، سرمایش و روشنایی مورد نیاز آن در جهت کاهش هزینه های ملی می باشد . برای به حداقل رسانیدن مصرف انرژی در سه مورد مذکور که بخش عمدۀ انرژی مصرفی در ساختمانهای مختلف را تشکیل می دهند و همچنین به منظور صرفه جویی اقتصادی در هزینه های مربوط به سوخت و رهایی از مشکلات زیست محیطی ناشی از مصرف سوختهای فسیلی و هزینه های اجتماعی آنها می توان از عوامل مختلفی از جمله فن آوریهای جدید و به ویژه فن آوریهای انرژی خورشیدی استفاده نمود . هریک از انواع فن آوریهای انرژی خورشیدی (اعم از تولید گرما ، الکتریسیته یا روشنایی) با ویژگیها و اجزای خاص خود در زمینه های معینی دارای بیشترین کاربرد و نیز بیشترین کارآیی فنی و اقتصادی می باشند . انتخاب نوع و اندازۀ سیستم بستگی به مقدار انرژی و دمای مورد نیاز دارد و به جز سیستمهای تولید الکتریسیته و روشنایی ، به طور کلی سیسنمهای گرمایی خورشیدی را می توان به سه دسته عمدۀ : دمای پایین (تا 10 درجۀ سانتیگراد بالاتر از دمای محیط و 10 درجۀ سانتیگرادبالاتر از دمای محیط و اکثراً برای - اکثراً برای گرم کردن آب استخر های شنا) ، دمای متوسط ( 50 تأمین آب گرم مصرفی ساختمان یا گرم کردن فضای آن) و دمای بالا ( تا 1000 درجۀ سانتیگراد و اکثراً برای تولید الکتریسیته ، سرمایش و پختن غذا) تقسیم نمود . کلکتورها بخش مهمی از سیستمهای گرمایی انرژی خورشیدی را تشکیل می دهند و میزان کارآیی آنها نقش تعیین کننده ای در کارآیی کل سیستمها دارد . از بین فن آوریهای مختلف انرژی خورشیدی مناسب جهت بهینه سازی مصرف سوخت در ساختمان ، سیستمهای گرمایی لوله های خلاء با توجه به ویژگیهای آنها یعنی ضریب تبدیل بالا و ضریب اتلاف گرمایی ناچیز ، به سایر سیستمها برتری دارند و علی رغم هزینه های بالاتر ، در مجموع از کارآیی فنی و اقتصادی بالاتری نسبت به سایر سیستمهای دمای متوسط قابل کاربرد در ساختمان ، برخوردار می باشند .

Keywords:

Solar collectors , Solar energy efficiency , Solar technologies