ارزیابی پارامترهای مقاومت گسیختگی خاک رس مسلح شده با ژئوسنتتیک و لایه های ماسه بوسیله آزمایش سه محوری

امروزه استفاده از ژئوسینتتیک ها به عنوان یکی از اقتصادی ترین روش ها برای بهبود ویژگی های مهندسی انواع مختلف خاک ها در کلیه پروژه های عمرانی به خوبی پذیرفته شده است. اکثر مطالعات در گذشته محدود به خاک های درشت دانه بوده و تحقیقات و مطالعات اندکی در خصوص امکان پذیری و مزایای استفاده از مسلح کننده در خاک های چسبندهانجام گرفته است. این درحالیست که ارائه یک طرح مناسب برای تثبیت یا مسلح سازی خاک های رسی بدلیل اندرکنش بسیار پایین ذرات با عامل مسلح کننده و همچنین اثرات مخرب زیست محیطی اکثر تثبیت کننده ها و یا تغییر در رفتارتحکیمی خاک، از اهمیت بسزایی برخوردار است. قابلیت همه شیوه های تسلیح خاک بستگی به کیفیت مکانیسم انتفالتنش های کششی در خاک دارد. در این پژوهش سعی شده است تا با قرارگیری لایه های ماسه در اطراف ژئوگرید،کمبود مقاومت اصطکاکی کافی بین خاک رس و المانهای مسلح کننده، جبران شده و علاوه بر بهبود مقاومت گسیختگی،متعاقباً شرایط مناسبی برای زهکشی و پایداری توده خاک فراهم شود. این موضوع با انجام آزمایش سه محوری تحکیمنیافته زهکشی نشده، بروی رس کائولینیت مسلح شده با لایه های ژئوگرید مدفون در ماسه با ضخامت های گوناگون مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که وجود لایه های ماسه در اطراف مسلح ASTM:D2850- مطابق استاندارد 95کننده سبب افزایش اندرکنش رس_ژئوگرید و در نهایت بهبود پارامترهای مقاومت برشی و رفتار تحکیمی خاک رس میشود. همچنین، مشاهده گردید که افزایش ضخامت لایههای ماسه، منجر به افزایش مقاومت گسیختگی می شود. لذا بابررسی این موضوع ضخامت بهینه نیز جهت لایه ماسه ای ارائه شد.

Keywords:

ژئوسینتتیک , ژئوگرید , سه محوری , اندر کنش , رس , شرایط زهکشی