بررسی اثر بخشی بخشش درمانی بر بهزیستی روانشناختی و سازگاری دانش آموزان دختر شهرکرد

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بخشش درمانی بر بهزیستی روانشناختی و سازگاری دانش آموزان دختر شهرکردبود. این پژوهشی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر در شهرستان شهرکرد بود. که تعداد ۶۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش (۳۰ نفر) و کنترل (۳۰ نفر) قرار گرفتند. سپس داده ها با پرسشنامه های سازگاری دانش آموزان دبیرستانی و بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) گردآوری شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که بخشش درمانی در مرحله پس آزمون فقط بر نمره متغیر بهزیستی روانشناختی کل تاثیرگذار بوده است و میزان تاثیر ۱۳ درصد برآورد شد (۰۵/ ۰ >P). همچنین یافته ها نشان داد که بخشش درمانی در مرحله پس آزمون بر سازگاری کل مو مولفه های آن تاثیرگذار نبوده است (۰/۰۵ >P). بنابراین مسئولین آموزش و پرورش باید برای شرکت دانش آموزان در جلسات آموزشی مانند بخشش درمانی که بتواند به شناخت بیشتر افکار و احساسات آنها و استفاده از روش های مناسب در برخورد با مسائل مشکل ساز بینجامد، برنامه ریزی کنند.

Keywords:

بخشش , بخشش درمانی , بهزیستی روانشناختی , سازگاری