بررسی و ارزیابی برنامه ریزی سیستم حمل و نقل شهری هوشمند برای نسل سالمندان در جهت ایمنی با نگاهی به کشور ایران

یکی از مسائل عمده جمعیتی عموما در کشورهای جهان مسئله سالخوردگی جمعیت و پیامدهای ناشی از آن است در حال حاضر کشور ایران نیز مرحله انتقال ساختار سنی جمعیت از جوانی به سالخوردگی را تجربه می کند. با اینکه جمعیت سالمند سهم کمی از جمعیت کشور را به خود اختصاص داده است اما فزونی سرعت رشد جمعیت سالمند در مقایسه با رشد جمعیت کل کشور و پیش بینی افزایش تعداد و سهم سالخوردگان جمعیت 60 سال و بالاتر در سالهای آتی لزوم توجه به این گروه را موردتاکید قرار می دهد از سویی دیگر امروز استفاده از اتومبیل شخصی در ایران یکی از روشهای رایج می باشد این امر نیز می تواند برای نسل سالمندان محدودیتهای ایجاد کند. در این راستا، توسعه سیستمهای تخصصی در اتومبیل و راه سازی که با توجه به فن آوری های روز صورت گیرد می تواند به نوبه ی خود موجب کاه ش تصادفات جاده ای شود به عبارتی موجب فعال شدن ایمنی می گردد با این امر، می توان ایمنی غیر فعال را در تصادفات جاده ای شود به عبارتی موجب فعال شدن ایمنی می گردد با این امر، می توان ایمنی غیر فعال را در تصادفات جاده ای کاهش داد به عبارت دیگر توسعه فنی نیز می تواند موجب افزایش ایمنی وسایل نقلیه افراد سالمند شود. بنابراین لازم است که با تولید کنندگان همکاریهای لازمی صورت گیرد تا نوآوریهای فنی به صورت قابل دسترس و در اسرع وقت برای طیف گسترده ای از وسایل نقلیه انجام گیرد همچنین برای وسایل نقلیه قدیمی نیز باید در جاده ها فن آوریهای جددی تعبیه کرد عوامل موثر پیشگیری باید مورد بررسی قرار گیرد. در این زمینه مجموعه های خدماتی و تفریحی و همچنین مراکز کسب و کار نیز می تواند یک مبحث مهم و منبع ایده های بکر مورد توجه طراحان و تولیدکننندگان قرار گیرد. طراحی و توسعه برنامه های از جمله LVLS و ADSA نیز می تواند در کاهش تصادفات افراد مسن در جاده ها موثر واقع شود.

Keywords:

سیستم حمل و نقل هوشمند , تغیرات جمعیت شناسی , افراد مسن , تحرک پایدار , حمل و نقل شهری , جاده