کمال قره خانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، گروه معماری واحد همدان دانشگاه آزاد اسلامی همدان ایران
امید دژدار - دکتری معماری عضو هیئت علمی تمام وقت، گروه معماری واحد همدان دانشگاه آزاد اسلامی همدان ایران
سارا جلالیان - دکتری معماری عضو هیئت علمی تمام وقت، گروه معماری واحد همدان دانشگاه آزاد اسلامی همدان ایران

پژوهش حاضر با هدف پاسخ به این سوال که چگونه با ایجاد فضاهای اجتماع پذیر در مجتمع های مسکونی می تواند باعث افزایش کیفیت زندگی شد انجام شدهاست ضرورت اینامر از آنجا ناشی می شود که براساس مدلهایی که برای نیازهای ضروری انسان ارائه شده اند تعاملات اجتماعی یکی ا زاین موارد ضروری می باشد. پشینه پژوهش در طراحی محیط نشان می دهد که ویژگی های کالبدی فضاهی یک مجتمع مسکونی می تواند بر میزان مطلوبیت آنها تاثیرگذار باشد و کیفیت زندگی اجتماعی ساکنین را تحت تاثیر قرا ردهد در روش تحقیق موضوع ابتدا به مرور منابع و سوابق موضوع و ادبیات پژوهش، مورد بررسی قرار گرفت و سپس موضوع اجتماع پذیری در مجتمع های مسکونی تبیین گردید. در همین راستا برای بهود و ارتقای کیفیت زندگی و کمیت فضاهای شهری به خصوص مسکونی و تغییر نگرش مردم به مسکن، یکی از راهبردهای اساسی برای رفع این مهم، طراحی براساس اصول و معیارهای اجتماعی و فرهنگی از جمله همسایگی و اجتماع پذیری است.

مجتمع مسکونی، تعالامت اجتماعی، اجتماع پذیری، کیفیت زندگی