تغییر پارامترهای حسی و تاخیر زمانی خلبان و تاثیر آن بر پایداری هواپیما

در این مقاله به بررسی پایداری مدل هواپیما بر اساس توانایی خلبان در جهت یابی و حفظ تعادل پرداخته شده است. عوامل اصل موثر بر خلبان که باعث تشخیص صحیح موقعیت می شود شامل حس بینایی (Visual)، حس تعادل (Vestibular)، و اطلاعات دریافتی توسط حسگرهای واقع شده در پوست، ماهیچه، مفاصل و تانودون های (Proprioceptive) می باشد. این پارامترها و تاثیر آنها در ماکزیمم تاخیر عملکرد خلبان در این مقاله مدل شده اند. برای تعیین پایداری هواپیما از روش های تقریبی معادلات تاخیر استفاده شده و نحوه تاثیر هر کدام از پارامترهای حسی مذکور بر پایداری هواپیما ارائه شده است. نتایج حاصل از شبیه سازی نشان دهنده چگونگی تاثیر پارامترهای حسی مذکور بر بیشترین تاخیر زمانی عکس العمل خلبان و اثر تاخیر زمانی بر پایداری هواپیماست.

Keywords:

تاخیر زمانی , Proprioceptive , Vestibular , Visual