تاثیر تابش گاما و ماده افزودنی بر آزادسازی داروی بتامتازون از سیستم دارورسانی زیست تخریب‌پذیر تشکیل شونده در محل

هدف از این تحقیق بررسی اثر تابش گاما و اتیل هپتانوآت بر سرعت آزادسازی داروی بتامتازون از سامانه تشکیل شونده در محل بر پایه مخلوطی از دو نوع پلیمر زیست تخریب (PLGA) با وزن های مولکولی مختلف است. بتامتازون دارویی ضد التهاب با تاثیر قوی است. از NMP به عنوان حلال استفاده گردید. به منظور بررسی خصوصیات سامانه از دستگاه SEM ،TGA ،FTIR و HPLC استفاده شد. بررسی رهایش دارو در محیط PBS با pH=7/4 صورت گرفت. بر اساس نتایج، تابش گاما (25kGy) هیچ نوع اثری بر تغییر ساختار دارو نداشته، همچنین سرعت رهایش بتامتازون را، در بارگذاری 7 و 10% به کمتر از نمونه های تابش دیده و نمونه های حاوی اتیل هپتانوآت کاهش می دهد. اتیل هپتانوآت، تاثیر بسیار محسوسی بر سرعت رهایش دارو و خروج حلال NMP، از ماتریس تشکیل شده، دارد و رهایش اولیه دارو را به حدود 11% کل دارو بارگذاری شده می رساند. با افزایش درصد بارگذاری دارو از 5 به 10 درصد، سرعت رهایش دارو کاهش می یابد. با بررسی مورفولوژی سطح و مقطع عرضی نمونه ها، هیچ نوع اثری از جدایش فازی مشاهده نشد. بر این اساس چنین سامانه ای قادر به رهایش داروی بتامتازون برای مدت زمانی بیش از 70 روز در محیط برون تن می باشد.

Keywords:

پلیمر زیست تخریب پذیر , رهایش , بتامتازون , تابش گاما