رسا ربیعی - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

معماری امروز ایران، آشفته بازاری است پرهرج و مرج. معماری ای سرسپرده که نه اصالت و زبان نمادین گذشته اش را دارد، نه بیان روشو صریحی برای آینده. ملغمه ایست که تحت هجوم «ایسم» ها، روح زخمی و درمانده خود را، گاه زیر پوسته مدرنیسم و گاه زیر نقاب کلاسیسمپست مدرنیسم، اگزیستانسیالیسم و ... پنهان می کند. معماری ای که انگشت بر دهان، خیره به دستاوردهای جهان غرب است. در این میان نقشدانشکده ها و سیستم آموزش معماری در ایران تأثیر بسزایی در شکل گیری معماری بدهویت مذکور داشته اند. این واقعیت که آموزش معماری درایران، نهادی وارداتی از یک شرایط اجتماعی کاملا متفاوت بوده است، می تواند عدم حساسیت آن را نسبت به نیازهای واقعی جامعه، فرهنگ و سنتمعماری ایران توجیه کند.در این نوشتار ضمن بررسی مزایا و معایب سیستم آموزش سنتی و آکادمیک و نمایان کردن ریشه های بحران آموزش در دانشکده های معماری ایرانمعاصر توصیه هایی جهت بهبود نظام آموزش معماری در ایران و دستیابی به معماری ای به روز، حامل اندیشه ای بدیع و محتوایی غنی ارایه می گردد.

آموزش معماری، ایران، اسلام، سنت، مدرنیته