برهم کنش اصلاح فرمی فضاهای داخلی با معماری پارامتریک و کاهش استرس های محیطی از طریق ارتقاء کیفی نورپردازی با نور طبیعی

در عصر حاضر که تحولات گسترده تکنولوژیکی بر ابعاد مختلف زندگی بشر سایه افکنده و تمام عناصر کیفی زندگی را تحت تاثیر قرارداده، فضاهای مسکونی باید در انطباق با دانش و تکنولوژی معاصر حداکثر آسایش را ا بهینه ترین رویکرد به ارمغان آورد؛ در این پژوهش سعی شدبا روش پیمایشی از نوع توصیفی و سپس از پرسشنامه در بستر تحقیق میدانی تاثیر بهره گیری از فرآورده ها معماری دیجیتال، در جهت اصلاحفرمی فضاهای داخلی موجود و اثر متقابل آن بر کاهش استرسهای محیطی از طریق ارتقاء کیفی نورپردازی با توالی نور طبیعی را بر تعامل دوسویهانسان و فضاهای داخلی، و آثار تغییرات حاصله در ارتقاء کیفی بررسی گردد. زیرا معماری دیجیتال این توانش را دارد که بتواند به عنوان راهکاریدر جهت اصلاح فرمی محیط مسکونی همگام با نورپردازی و استفاده از توالی نور طبیعی به ارتقاء کیفیت فضا کمک کند. و به نظر می رسد که اینفضاهای جدید که با کاربست اصلاح فرمی در همان چارچوبهای رایج ساخت صورت گرفته می تواند با تکیه بر معماری پارامتریک منجر به کاهشناهنجاریها، و به افزایش آرامش روانی و در پی آن کاهش استرس های محیطی انجامیده و کارآیی محیط را ارتقاء بخشد.

Keywords:

اصلاح فرمی فضاهای داخلی , استرس های محیطی , معماری پارامتریک , نورپردازی با نور طبیعی