زهرا عرفانی زاده - دانشجوی دکتری فناوری معماری،دانشگاه تهران
کتایون تقی زاده - دانشیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تهران
حسین شکرینیا - دانشجوی دکتری علوم قرآنی و معارف، حوزه علمیه قم.

نظر به مساحت و گسترش بیابانها در سطح کشور و میزان اندک بارش به همراه خشکسالیهای پیدرپی در عرصههای سرزمینی ضرورت بررسی وضعیت بیابانها و شرایط زندگی و ساخت و ساز در آنها بیش از پیش الزامی مینماید. این مقاله با هدف یافتن اصولی جهت طراحی ساختمانهایی پایدار و همساز با اقلیم به این پرسش پاسخ میدهد کهراهکارهای مقابله و یا سازگاری با شرایط بیابان کدامند و چگونه میتوان از آنها در طراحی معماری بهره برد؟ مقاله با این فرضیه که با بررسی محیط زیست جانوری بیابانها )در اینجا شتر( و روشهای بهکاررفته در معماری بومی و سنتی این مناطق میتوان به این اصول دست یافت، با جهتگیری کاربردی به روش کیفی و موردی و با استفاده از منابع کتابخانهای صورت گرفته است. نتایج حاصله چند راهکار مشترک را در طبیعت و معماری بومی نشان میدهد: کاهش وبهینهسازی مصرف انرژی، بازیابی و ذخیره منابع، اتخاذ الگوهای رفتاری ویژه، دوری و یا ایجاد مانع در برابر شرایط نامطلوب.

بیابان، شتر، معماری بومی، راهکارهای سازگاری