نقش فراموش شده نور در معماری معاصر

نور در معماری از جایگاه ویژهای برخوردار است. زیبایی در نور دیده میشود و در تاریکی معنایی نخواهد داشت. نور مظهرروشنایی، پاکی و قداست در فرهنگ ایرانی و اسلامی معرفی شده و اشاره به کمال زیباییها، خداوند جمیل، دارد. درطول قرون متمادی، معماری و خصوصاً معمار ایرانی میکوشد تا با بهرهگیری از نور طبیعی علاوه بر تامین روشناییفضاهای مختلف، جلوههای چشمنوازی از بازی نور و سایه بیافریند. امروزه اختراع انواع وسایل روشنایی مصنوعی سبب بی توجهی به استفاده از این نعمت درخشان گردیده است. معماری امروز تنها به استفاده مادی نور جهت روشنایی فضاها توجه دارد در حالی که معمار گذشته با تدبیر و رعایت اصل پرهیز از بیهودگی، علاوه بر توجه به این موضوع، به دنبالالقای معنایی فراتر از جنبه مادی نور بوده است. این مقاله با معرفی آثار معماری از زمان گذشته و حال، غفلت انسان امروزی از معنای ماورایی نور در معماری را یادآور شده و معماری معاصر را به توجه به بعد معنوی آن فرا میخواند

Keywords:

نور , معماری , سایه , روشنایی , معنویت , دین