تاثیر فضاهای جمعی برافزایش خلاقیت دانشجویان در دانشکده های معماری(نمونه موردی: دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی)

آموزش در رشته معماری به همراه آموزش در سایر رشته های هنری یکی از بحث برانگیزترین مسائل در مراکز آموزشی و هنری سراسر دنیاست داشتن خلاقیت دراین رشته به خصوص در سطوح معماری یکی از مهمترین چالشهایی است که دانشجویان این رشته با آن روبرو هستند. مدلها و روشهای گوناگونی برای توسعه این خلاقیت نیز وجود دارد که یک نمونه از انها افزایش خلاقیت از طریق بهره گیری از دانش و تجربه سایرین است براساس این اصل خلاقیت میتواند با بهره گیری از روشهای انتقال مناسب دانش و تجربه افزایش یابد. مدل تعامل با استادان و دانشجویان سال بالایی دراتلیه مشترک و فضاهای جمعی به عنوان بهترین شیوه برای انتقال دانش و تجربه به دانشجویان مورد تاکید قرار گرفت. در این پژوهش پرسشنامه ای بین 100نفر از دانشجویان معماری مقطع لیسانس در دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی تدوین شد تا تأثیر صفات فضایی خلوت، زیبایی، تنوع فضایی، انعطاف پذیری و همجواری یا رؤیت پذیری را، که به عنوان صفات فضایی مؤثر بر افزایش خلاقیت و نوآوری شناسایی شده اند بر عوامل مؤثر در خلاقیت و نوآوری افراد، یعنی انگیزه، آرامش و آسایش کالبدی، تعاملات و تفکر خلاق، تعیین کنند. هدف از این پژوهش ارایه رهنمود هایی برای طراحی دانشکده های معماری مبتنی بر افزایش خلاقیت و نو آوری دانشجویان آن است.

Keywords:

خلاقیت , فضاهای جمعی , صفات فضایی , دانشکده معماری