سیده حدیثه صدیق ضیابری - گروه معماری، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی ،رشت،ایران
حمزه غلامعلی زاده - گروه معماری دانشگاه گیلان، رشت،ایران

پارک های شهری یکی ازعناصر ساختار شهری است که جزء فضاهای باز شهری بوده و نقش مهمی در رفع نیازهای انسانی ایفا می کنند. آن ها در کنار نقش کارکردی خود باعث افزایش اجتماع پذیری در فضاهای شهری می شوند. ایجاد فضاهای عمومی اجتماع پذیر به عنوان محل رخداد تعاملات اجتماعی در راستای خلق محیط های شهری پایدار، اهمیت بسیار زیادی دارد. پارک توحید در شهر رشت به عنوان نمونه مطالعاتی این مقاله انتخاب شده است. با توجه به قلمرو های رفتاری و کیفیت محیطی در این پارک شهری، برنامه ریزی اصولی در راستای گسترش این قرارگاه رفتاری، ضروری است. هدف این پژوهش ارزیابی عناصرکیفی الگوها و محرک ها در طراحی پارک شهری با توجه به الگوهای رفتاری و بالا بردن فرهنگ اجتماع پذیری کاربران می باشد و در این راستا به این سوال ها پاسخ می دهیم که آیا با بالا بردن کیفیت محیط می توان الگو های رفتاری کاربران را تغییر داد؟ و آیا با استفاده از مولفه های کیفیت محیطی در طراحی پارک های شهری می توان اجتماع پذیری محیط کالبدی کاربران را ارتقاء بخشید؟ پژوهش حاضر، یک تحقیق میدانی با رویکرد توصیفی تحلیلی است و در نهایت نشان می دهد قابلیت های محیط، الگوهای رفتارهای -انسان را می سازد

پارک های شهری، الگوهای رفتاری، کیفیت محیط، اجتماع پذیری